۱۳۸۷ تیر ۴, سه‌شنبه

حکومت اسلامی

قبل از انقلاب تبليغات زيادي روي اسلام و تکامل آن و اينکه بي عيب و نقص است و براي تمام مراحل زندگي مردم برنامه دارد و به سعادت دنيا وآخرت مردم مي انديشد صورت مي گرفت.
در همسايگي ما جوانکي بود که درس طلبگي مي خواند وقبل ازانقلاب خيلي از امامشان و اينکه اگر امام بيايد ديگر مستضعفي روي زمين نمي ماند و هزار دروغ ديگر تعريف مي کرد.
حيف آن جوان در سال 59 در همان اوايل جنگ به شهادت رسيد و نماند تا گلکاري هاي امامشان و سپاهيان و مزدورانش را ببيند و ببيند که چگونه اسلام و امامشان ملت را به دلالي و بيچارگي و بد بختي کشانده است ،نيست که ببيند چگونه امامشان جامعه مدني و نهادهاي دموکراتيک و نهادهاي حقوق بشر را نابود کرد و حکومت ديکتاتوري اسلامي شبيه به بني اميه و بني عباس به پا کرده است.
بعضي وقتها از برپايي حکومت اسلامي بسيار خوشحال و مشعوف مي شوم و به خودم مي­گويم به سکولاريزم نزديک شديم در واقع روحانيت با دست خودشان گورخود را مي کنند و فرآيند ريشه کن شدن آنها که در زمان مشروطيت کامل نشد و به سرخوردگي آنها انجاميد امروز تکميل مي­شود.
زندگي امروز مردم ايران ديدني است ، تاکسي سوار شدنشان، خريد مايحتاج منزل ، خريد خانه و امنيت و آزادي آنها.
از همه دردناکتر زندگي جواناني است که در رژيم اسلامي پا به عرصه هستي نهاده اند و امروز به سن تشکيل خانواده و ازدواج رسيده اند و با حقوق ناچيز بايد هزينه هاي گزافي را بپردازند.توصيه هاي مسئولين به آنها ساده زيستي است يعني پسران همسرانشان را مانند زن بيوه به خانه ببرند.

۱۳۸۷ خرداد ۳۱, جمعه

قهرمانان ایران


در چنین روزهایی بود که نا باورانه هزاران نفر از جوان وطن و ارتشی ها و مخالفان رژیم سفاک آخوندی به شهدات رسیدند
دونگ شاعر کره ای می گوید:
شاید بتوانید گلی را زیر پای خود له کنید ولی نمی توانید از انتشار بوی آن در هوا جلوگیری کنید
گلهای آرمیده روزی شکوفا خواهند شد و عطر دل انگیزشان تمام نقاط کشورمان را پر خواهد کرد.
من به تمامی آنها فکر می کنم و به آنها افتخار میکنم ازدکتر آرانی - عمویی - گلسرخی - کرامت - سلطانپور - سعیدی سیرجانی - فروهر - شهدای فدایی خلق - شهدای حز ب توده - شهدای مجاهدین خلق ایران - شهدای کومله - شهدای کارگران کردستان و تمام کسانی که برای این کشوراز جان خود گذشتند غیره
من به تمامی آنها افتخار می کنم و به امید روزی که برای تمامشان در ایران مجلس بزرگداشت بگیریم و در غم از دادنشان دور هم جمع شویم و یکدیگر را تسلی دهیم.

من از خواندن خاطرات زندانیان سیاسی قبل یا بعد انقلاب حیوانی اسلامی بسیار اندوهگین و غمناک می شوم. روزی نیست که به جگر گوشه هایم فکر نکنم و از دیدن تصاویرشان اشک در چشمانم جمع نشود .

روحشان شاد و راهشان پررهرو باد.